-
1 Dienstbote
Dienstbote, s. Diener, -erin. – Diensteid, s. Eid. – Diensteifer, studium (Dienstbeflissenheit, w. vgl.). – im Amte, industria. – diensteifrig, im Amte, industrius. – diensterfahren, gnarus militiae (von Soldaten). – gnarus muneris (vom Staatsdiener). – Diensterweisung, officium. – dienstfähig, a) übh: utilis ad operas. – utilis ad munus (zum [595] Amte tauglich). – b) zum Kriegsdienste: (homo) aetate militari (dem Alter nach). – ad arma utilis. militiae utilis od. idoneus od. habilis (der Tauglichkeit nach). – alle Dienstfähigen, omnes qui (per aetatem) arma ferre possunt; omnis militaris aetas: d. sein, militiae sufficere; ferre arma od. munus militiae sustinere posse: nicht d. sein, ad arma inutilem esse: jmd. für d. erklären, alqm probare. – Dienstfähigkeit, aetas militaris (das zum Kriegsdienstfähige Alter).
См. также в других словарях:
PICTURA — seu PINGENDI Ars. alias Graphice, ex Graeco, definitur Socrati, ἐικασία τῶ ὁρωμένων, Imitatio seu repraesentatio eorum, quae videntur; quam definitionem cum Plastice communem habet. Horat. l. 2. Ep. 2. v. 8. Argilla quidvis imitaberis uda. Ducit… … Hofmann J. Lexicon universale
TABACI Insula — quae et nova Valachria, Insula Americae meridialis, in mari Boreali sub Hollandis. Vide Insula Tabaci. Coeterum dicta est a Tabaco herba, quae ibi magna copia provenit; Olim et Nocotiana, a Nicotio inventore appellata, quod primus eam ex India ad … Hofmann J. Lexicon universale